Dag 26 - Vézelay - Anthien - Le Chemin (25 km)

Een lastige start vandaag waarde volgers. Ik stond nochtans al pruttelend in de douche om zeven uur en stond stijf van de koffie naar de mis te koekeloeren om acht uur. Daarna ging de route bergopwaarts en ik bergafwaarts.

Het was toch wel een prima zondag in Vézelay. Er was zowaar een rommelmarkt dus onze trip naar onder duurde al behoorlijk lang. Lekkere belegde broodjes als ontbijt en plaatselijke bakkersproducten voor onderweg. Even converseren met de nonnen en andere Vezelayanen en we waren om tien uur nog de stad niet uit.

Om half elf kwamen we in het eerstvolgende dorp een klompenmakerij tegen. Het waren Nederlanders en de koffie stond klaar. Ja, dan moeten we toch weer even stoppen hè.Hij was klompenmaker en die zochten ze hier één. Dus zomaar van Amsterdam naar midden-Frankrijk gekomen. Dat is toch ook een mooi avontuur.

Eten onderweg was weer een drama. Het dieptepunt kwam om 14:03 toen we eindelijk een café-restuarant vonden dat voor onze neus dichtging. Die vrouw werd nog boos ook. Open? Haar man moest slapen en wel nu! Nou ja, dan niet. Gelukkig liepen we langs een picknickplaats waar een stuk of twintig bejaarden hun zondag aan het vieren waren.

Bert liep er even charmant als altijd op af en voor ik het wist had ik de hand vast van een man van een jaar of 90 die zelf ooit had gelopen en had besloten mijn hand de eerstkomende tijd niet los te laten. In de tussentijd kreeg ik in mijn linkerhand al twee sandwiches en een flesje water gedrukt en zag ik een glas rode wijn aankomen. Al jonglerend kreeg ik het allemaal te pakken en ging ik goedgevuld en zwaar gefotografeerd de volgende kilometer in.

Wat volgde was een parcours waar genoeg punten voor de bolletjestrui voor het oprapen lagen. Als je ermee bezig bent protesteert je hele lichaam maar dan kom je boven en dan is er toch weer dat uitzicht. Geniaal. De herberg ligt ook op de heuvel en wel bovenop de steilste klim van de dag. Dus zwaar transpirerend en met mijn knieën in mijn nek aangeklopt.

Één Fransman en twee Brabanders waren al gearriveerd. Verder de twee eigenaren, de tuinman, de klusjesman en twee vrijwilligers dus met ons olijke trio erbij precies twaalf man om eens lekker in de buitenlucht te genieten van een uitgebreid avondmaal. Ja, wat wil een mens nu eigenlijk nog meer?

Uw rondtrekkende levensgenieter

Jeroen