Dag 91 - La Faba - Triacastela (27km)

Ik ben weer een beetje bijgekomen waarde volgers. Na een lange slaap werd ik om zes uur gewekt Door een man uit Amerika. Hij wad in paniek want zijn vrouw had haar portomonnee verloren. Telefoon paspoort bankpassen. Ik had niets gezien want ik was professioneel slaper deze laatste uren.

Tijdens het ontbijt bleek dat ze met vier waren en de Camino gingen verlaten. De vrouw ging al bellen om haar passen passen te blokkeren. Jammer.

Dus ik loop honderd meter en wil een foto maken van de plaats waar de paarden stonden (voor de mensen die tegen betaling te paard de berg op willen) en ik zie die portomonnee liggen. Ik denk dit is mijn kans om iemand te helpen, ik heb de mensheid nog iets te goed naar eergisteren. Dus ik ren zo hard als ik kan en roep naar haar. Stop calling!

Haar mond stond van verbazing zo ver open dat ik dat die portomonnee er zo in kon stoppen. Ik ken tantes met diezelfde truc. Uiteraard was ze uiterst dankbaar. Ik was zelfs een engel. Haar geld was helaas wel weg maar ze had haar passen en telefoon tenminste. Hoe ze me kon bedanken? Keep on walking and Buen Camino.

Dus liep ik toch weer met een glimlach de berg op met fenomenale vergezichten. Een speciaal moment was nog toen ik boven kwam op de Alto do Poio. Het terras waar ik vier jaar geleden zat en toekeek Hoe al die pelgrims buiten adem bovenkwamen. Ik heb toen hardop gezegd dat ik dat in elk geval NOOIT zou doen. Morgen de laatste dag van maand drie. Zeg nooit nooit.

Uw gek back on track

Jeroen

*