Dag 40 - La Souterraine - Marsac (25km)

De hele bovenetage was voor mij alleen waarde volgers. In het Franse paleisje van de Engelsen Duncan en Lisa kon ik weer lekker uitrusten. Geen snurkende of anderszins lawaaiige pelgrims om me heen maar de absolute rust die ik nodig had. In de ochtend het beste ontbijt sinds ik veertig dagen geleden vertrok. De Radio Camino ging gelijk aan en een uur later kwam de eerste reservering al binnen.

* Radio Camino = de tamtam, ik laat andere pelgrims weten dat dit een goed adres is en vervolgens geven zij het weer door aan anderen.

Ook vandaag moest de jas een paar keer aan maar het waren kleine miezerige buitjes. Dat kan ik allemaal nog wel waarderen. De flora en fauna hadden wel dorst inmiddels. Ik moest zelfs nog een keer stoppen om Laure te helpen haar poncho over haar tas te trekken. Ze stond al op het punt het de koeien te vragen, het moet toch niet gekker worden.

Verder wederom een zeer mooi landschap. Ik merk wel dat de beschrijving in het boekje niet altijd klopt. Gewoon de pijlen volgen lijkt het devies. Ik zie het wel ineens wat hoger worden. Morgen mag ik mijn kuiten testen op de hoogste heuvel van het Franse gedeelte van mijn route. Een klim van drie kilometer en bijna 400 hoogtemeters. Dat lijkt me vrij steil. Ik heb dan ook nog niets gereserveerd voor morgen, eerst even kijken hoe ik die pukkel over kom.

Hier bij Chez Bernie is het een dolle boel. Die vrouw heeft ze ook niet allemaal op een rijtje. Samen met Laure en mijzelf dus een trio halvegaren. En dan is er nog de hond. Die rent de hele tijd in de tuin achter de vogels aan. Ik voel me wel thuis in dit gezelschap.

Uw tweevoeter in de cuckoo's nest
Jeroen